De draad weer oppakken

Inmiddels probeer ik thuis de draad weer op te pakken. Lastig, ik loop nog wat verdwaasd rond in mijn huiskamer waarin misschien wel 5 Ugandese huisjes passen. En deze ruimte is voor mij alleen? Ik voel me schuldig. Maar... ik kan er uiteindelijk ook niks aandoen dat mijn wiegje in ons luxe landje stond en niet in een Ugandees kleihutje in Lwengo... Ik heb daar in die kleihutjes echter ook heel veel blije en dankbare mensen gezien. Ervaring leerde me al dat luxe niet synoniem is aan geluk en dat is me de afgelopen weken nog veel duidelijker geworden.
Wij zouden in een klap zoveel van onze luxe over willen brengen naar Lwengo, want wat vinden wíj het toch een trieste bedoening, wat zouden wíj het anders aan pakken, wíj zouden allang tafels, stoelen, bestek, bedden en noem alles maar op wat wij, wel of niet nodig, in huis hebben staan daar gecreëerd hebben. Waarom doen zij dat dan niet? De mogelijkheden zijn anders maar mogelijkheden zijn er altijd en overal.
Waarom dan toch nog steeds deze leefstijl ...
Misschien wel omdat ze ondanks alles tevreden zijn met wat ze wel hebben. En ook die gedachte neem ik mee terug uit Uganda...