Zondag 31 juli, maandag 1 en dinsdag 2 augustus

Het is zondag maar daar valt weinig van te merken. De Ugandezen werken 7 dagen per week zonder vakanties. Er wordt vandaag ook volop aan de weg gewerkt en dat niet om het verkeer door de week te ontlasten. Dat is hier niet nodig. Taxibusjes zijn er plenty, auto's (bijna alleen maar Toyota's) veel minder. Fietsen zijn er wel maar alleen herenfietsen, want vrouwen mogen niet fietsen. Wel max. 1 fiets per gezin. Ze worden veel gebruikt om producten op te vervoeren. Véél producten! Zoveel dat ze zelf soms niet meer kunnen fietsen. 6 Trossen bananen à 100 bananen per tros, 50 ananassen, bossen hout van 2.5 meter breed dwars achterop, 6 grote jerrycans water. Het kan allemaal. Een bankstel of stapel matrassen achter op de boda boda (brommer)? Geen probleem. Ze zijn meester in het stapelen en vastbinden van alles. 4 Volwassen op 1 boda boda, kan makkelijk. Wel effe goed aanschuiven. In een taxibusje mogen 12 mensen, maar er passen er best 24 in, wel even uitstappen vóór de controle, kun je er daarna weer instappen.
Op zondag hoeven de kinderen niet naar school. Zaterdag en zondag zijn voor hen vrije dagen.
Je ziet op zondag wel veel Ugandezen in hun mooiste kleren naar de kerk gaan. Dit levert een kleurrijk tafereel op want Ugandezen houden van felle kleuren. Hoe troosteloos de omgeving er ook uit ziet, met hun kleurige kleding fleuren zij hem op. Wij hebben 20 grote stalen stof van de Vlisco meegebracht. Komende week gaan we ze naar Cepo brengen, ook een project van Be More. Daar zijn naaisters die we er enorm blij mee kunnen maken. Zij maken er kleding en tassen van die ze kunnen verkopen. Voor ons is het een mooie kans om een ander project te bezoeken.
Overal zie je kledingwinkeltjestjestjes bomvol kleren, de mooiste uitgestald op een...blanke paspop
Naar de kerk gaan ze overigens wel vaker en op allerlei tijden. Naast ons vrijwilligershuis is ook een kerk. Ik heb er tot nu toe alleen vrouwen naar binnen zien gaan. Misschien dat dat op zondag anders is. Er zijn veel kerken, mooie stenen gebouwen en armoedige golfplaten bouwsels. De mensen hier zijn ook erg gelovig. Veel kinderen hebben kettinkje met Maria medaille om.

Bij internetcafé Frikadelle waar ze geen frikandellen hebben roberen we foto's op onze weblogs te plaatsen. Het gaat maar moeizaam. Internet doet het maar heel beperkt. Helaas dus een beperkt aantal foto's. Whats Ap werkt wel en het is echt heerlijk om even contact met het thuisfront te hebben! Wanneer dat weer gaat lukken weten we niet. Dus nu flink genieten!

De keukens hier zijn ongelooflijk armoedig. Een hokje buiten met een open vuur. We helpen een man met het maken van een soort stoof waarop hij 2 pannen tegelijk kan zetten. Met onze blote voeten! mengen we het bekende rode zand met water en gras. Als het vast genoeg wordt in de hoek van een hutje buiten op het erf de constructie gemaakt worden. Dit is dus de 'keuken'. Tot nu toe hebben ze buiten op een open vuur gekookt. Als ik het niet met mijn eigen ogen gezien had en er aan meegewerkt had, zou ik echt niet geloven dat dit in 2016 nog zo gemaakt wordt.
Zo maken we ook een constructie van houten palen waar de afwas gedroogd kan worden. 4 Houten palen, op maat gehakt met een hakmes waarvan het handvat een klein petflesje is. Zo'n hakmes wordt voor van alles gebruikt door jong (kinderen vanaf 4,5 jaar) en oud! Een zaag kennen ze hier niet. De palen van ongeveer 1.20 m. lang worden in in een vierkant in de grond gezet. Een heel karwei want de rode grond is kei hard. Hier bovenop komt een 'afdak' van paaltjes. Hierop kan de vaat op hoogte gedroogd worden. Een stuk hygiënischer dan op de zandgrond zoals het tot nu toe gebeurde. Alleen.....het staat wel buiten ergens op het erf. Veel dish-reks hebben een 'onderplank' waarop de vuile vaat gezet wordt. Ik heb hier al menig maal kippen en katten etensresten zien oppikken. Dus echt hygiënisch?

Met onze hulp zijn beide constructies op 1 ochtend klaar. De dankbaarheid is megagroot en we worden 'uitbetaald' in bananen. Schattige babybanaantjes. Bananen leveren hier een grote bron van inkomsten op. Overal waar je kijkt zie je bananenplanten. Ze leveren bananen in alle maten. Nu zijn het toevallig kleintjes die we krijgen maar een megaformaat hebben we ook al gehad. Ze hebben direct eetbare bananen, die prima smaken, en bakbananen. Daar hebben we nog geen kennis meegemaakt.

Vandaag zijn we op een ander project de 'Vlisco' doeken gaan brengen. Daar zijn naaisters die de stof kunnen verwerken, verkopen en zo kunnen we ook hun project steunen. Samantha, de projectleidster daar, was er enorm blij mee. Ze herkende meteen de goede kwaliteit van de stoffen en de aparte prints. Zij zag meteen dat dit een betere kwaliteit is dan wat zij zelf verwerken. Als je er dan nog bij kunt vertellen dat het in mijn geboortestad gemaakt wordt maakt het het voor hen nog specialer. De blijdschap van Samantha zullen we niet gauw vergeten!